Onverwacht 23 weken zwanger
Door nasleep van klierkoorts en hormonale klachten door medicatie tegen astma, besloot de huisarts op een bepaald moment om een bloedonderzoek te doen. Hieruit bleek dat ik zwanger was. Ongeveer zes weken dachten ze.
Samen met mijn mama ben ik dan naar de abortuskliniek geweest. Hier werden lange gesprekken met me gevoerd en nadien werd een echo gedaan. Opnieuw was de schok groot. Ik bleek al 23 weken zwanger te zijn. Abortus was geen optie meer.
Ik had absoluut geen uiterlijke kenmerken van een zwangerschap: ik had geen dikke buik, ik was niet misselijk,… Mijn maandstonden bleven wel uit, maar er werd gedacht dat dit door het gebruik van medicatie (cortisonen en steroïden) was.
Mijn eerste reactie was ongeloof-woede-kwaad op mezelf. Ik vond me ook te jong om de baby te houden. De tweede schok kwam toen ik hoorde dat ik al 23 weken zwanger was. Na lange gesprekken met mijn mama, een psycholoog,… heb ik beslist dat ik mijn kind wilde houden. In eerste instantie reageerde mijn omgeving geschokt maar daarna vloog iedereen in actie om me te helpen en te ondersteunen.